Të flas për kopshtin është një ndjenjë e veçantë. Nuk ka fjalë që mund t’i shprehë të gjitha përjetimet e dy dekadave.Në shoqëri kopshti ka një vend të pazëvendësueshëm, sepse janë hapat e parë të formimit të qenies “njeri”. Gjithashtu ka një peshë të madhe, sepse është një mjedis i cili duhet të ofrojë cilësi, ku çdo fëmijë të mund ta ndjejë një klimë të dashurisë së vërtetë. Që fëmijëttë ndihen mirë në kopsht, është e domosdoshme që ata të priten me dashuri dhe vëmendje nga personeli edukativ. Me ndihmën e edukatoreve, fëmijët përshtaten dhe shoqërohen mes tyre. Përmes këtij formimi mundësohetrritja e shëndoshë e gjeneratave të shumta. Është një ambient sipas masës së fëmijëve. Ata mësojnë ta zbulojnë dhe ta njohin botën që i rrethon, mësohen të njohin një mjedis të ngrohtë, edukativ dhe plot jetë, që u ndihmon atyre të zhvillojnë aftësitë dhe interesat përkatëse përmes aktiviteteve të ndryshme. Ky kopsht është një shembull i mirë në aplikimin e metodave e metodologjive të reja në veprimtarinë e mësimit kreativ. Kopshti, që nga hapja e deri në ditët e sotme, ka pasur një zhvillim të madh; nga gjenerata e parë kur i janë dhuruar gjethet e para të edukimit e deri tek fëmijët e sotëm që vijojnë të rriten me ne. Si çdo fillim, edhe neve na është dashur të ballafaqohemi me vështirësi, me sfida apo paragjykime të ndryshme. Por, dashuria që kemi për të bërë mirë, qoftë për Hyjin, qoftë për çdo njeri, aq më tepër për çdo fëmijë, nuk na pengon as nuk na e heq këtë dëshirë, sepse me butësi, me dashuri dhe me duresë gjithçka bëhet më e mirë. Kur i shikoj vitet që kanë kaluar, mbushem përplot me gëzim për shpresën e një stafi që ka ditur dhe ka qenë i gatshëm të ndërtojë e të realizojë programe për rritjen dhe formimin e fëmijëve. Në bashkëpunim edhe me prindërit e fëmijëve, jemi angazhuar që puna jonë të jetë sa më efikase dhe fëmijët të aftësohen për jetë. Ndër të tjera, jemi munduar të zbulojmë talentet e tyre duke ua krijuar një siguri që ata janë të aftë të bëhen piktorë, aktorë, poetë, sportistë e apo çfarë do tjetër. Gjatë ditëve të punës me ta, jemi përpjekur që fëmijëve t’u dhurojmë sinqeritet, ngrohtësi, dashuri; të gjitha këto i ndeshnim edhe më tepër në zemrat e tyre. Si Motra Engjëllore, bashkë me Shën Palin tonë të madh, themi edhe ne: “Gjejmë më shumë gëzim kur dhurojmë, se sa kur pranojmë”. Mirënjohja dhe falenderimi ynë i shkon Hyjit, i cili na ka përcjellë me dorën e vet të gjithëpushtetshme dhe të gjithë atyre që na kanë mbështetur në punën tonë. Prania jonë në këtë mision të shenjtë është përherë e gatshme në përgjegjësitë që kemi marrë dhe punojmë vazhdimisht për një veprimtari të begatshme. Është e domosdoshme të investojmë energji në edukimin tuaj, fëmijë të dashur, sepse ne ndihemi mirë dhe të lumtura kur dëgjojmë që po jepni maksimumin në angazhimet tuaja dhe po arrini suksese në mësime e përgjithësisht në jetë. Të dashur fëmijë, në emër të stafit të kopshtit, uroj t’ju mbetet përherë në zemër falenderimi për ditët që keni kaluar nëpër duart tona dhe për familjet që patën besim tek ne e ju sollën në kopshtin tonë. Me shpresë që të kemi plotësuar pritjettuaja, ju urojmë rritje të mbarë dhe suksese në jetë. Ndihem shumë e lumtur që jam pjesë e punës së mrekullueshme dhe të palodhshme të këtij institucioni edukativo – arsimor. U jam mirënjohëse gjatë gjithë jetës
atyre që ma kanë mundësuar një punë të tillë, sepse në rend të parë kopshtin e konsideroj përherë se është një provani Hyjnore.
Prizreni është qyteti ifëmijërisë dhe rinisë sime. Pas shumë vitesh të cilat i kam jetuar jashtë Kosovës, jam kthyer në vendin tim në vitin 1996. Deri në vitin 2002 kam punuar në famulli me detyra të ndryshme. Me hapjen e kopshtit “Nëna Kabrini”, ngaqë unë kisha studiuar në Itali për edukatore, eproret më kërkuan që të kaloja në edukim. Për 18 vite, 2002-2020, kam pasur fatin të kem pranë meje shumë fëmijë të mrekullueshëm, gjenerata që kanë dalluar nga njëra-tjetra, por secila gjeneratë ka qenë e bukur dhe e talentuar. Është ndjenjë e veçantë të punosh me fëmijë, sidomos me fëmijët e qytetit ku je lindur, sepse të duket sikur po jeton edhe një herë fëmijërinë tënde. Përvoja ime 18-vjeçare në edukim në kopshtin “Nëna Kabrini” mbetet një përvojë e paharruar e jetës sime. Jeta ime si e kushtuar dhe misioni im kanë marrë formë e vlerë pikërisht duke i shërbyer vendit tim, përmes edukimit. Jam e kënaqur që kam pasur këtë mundësi të kontribuoj në arsim. Metoda ime edukative ka qenë e lidhur më shumë me formimin e fëmijëve, krijimin e përgjegjësive dhe përgatitjen e tyre përtë ardhmen, sepse me rritjen e njeriut,rriten edhe sfidat e përgjegjësitë. Kam punuar me shumë entuziazëm për një punë sa më cilësore edukative, kam mbështetur kopshtin duke u
angazhuar edhe me punë të tjera të nevojshme e të dobishme në mbarëvajtjen dhe zhvillimin e institucionit. Falenderoj prindërit e fëmijëve për besimin e bashkëpunimin e sinqertë dhe të gjithë fëmijët për momentet e bukura dhe energjinë pozitive që më kanë dhuruar gjatë këtyre viteve. Një falenderim të veçantë për bashkëmotrat, edukatoret dhe gjithë stafin e kopshtit për punën e përbashkët. Uroj për kopshtin jetëgjatësi dhe sukses!
Kthimi im në Prizren lidhet pikërisht me hapjen e kopshtit të fëmijëve “Nëna Kabrini”. Në pranverë të vitit 2002, kishte ndodhur hapja e kopshtit, një ngjarje shumë e bukur dhe një ëndërr e realizuar pas shumë vitesh prej Motrave Engjëllore të Shën Palit. Unë në atë kohë ndodhesha në Segni, qytet i vogël afër Romës së madhe. Së bashku me miken time, Motër MargeritaGavoçi, ishim në përfundim të kohës së formimit – Noviciatit. Eprorja Gjenerale e asaj kohe, Madre Grazia Fusarbbassini, erdhi në Segni përtë na vizituar dhe njëkohësisht na njoftoi për datën e Kushteve të Para, për vendin dhe cili ishte misioni ynë i parë si motra. Ngase në Prizren ishte hapur kopshti, kishin lindur nevoja të reja dhe duhej mbështetje me motra të tjera. Eprorët
kishin vendosur që m. AgeQeta dhe m. Violeta Vuçajtë kalonin në kopsht përtë punuar në edukim, ndërsa unë dhe M. Margerita të shkonim me detyrë në famulli. Ishin ditët e fundit të muajit gusht të vitit 2002, kur u riktheva në Prizren. Përveç detyrave që kisha në famulli, njëkohësisht angazhohesha edhe te kopshti. Nga viti 2002 – 2006 kam qenë e angazhuar kohë pas kohe në punët administrative dhe punë të tjera sipas nevojave të kohës. Në janar të vitit 2006 lindi nevoja për një edukatore. Eprorët më kërkuan që të merrja rolin e edukatores. Nga viti 2006 – 2009 kam punuar si edukatore. Me transferimin e Ipeshkvisë nga Prizreni në Prishtinë në vitin 2009, kalova me detyrë në Ipeshkvi. Pas një viti, më kërkuan të rikthehesha në kopsht, duke marrë detyrën e drejtoreshës. Si edukatore dhe drejtoreshë kam vazhduar edhe për 6 vite të tjera, nga viti 2010 – 2016, deri kur më caktuan si drejtoreshë e Shkollës Fillore Loyola, ku akoma vazhdoj. Kam pasurfatin të përcjellzhvillimin dhe sukseset e kopshtit për disa vite me radhë. Së bashku me motrat, edukatoret dhe gjithë stafin e kopshtit kemi punuar si një ekip i vetëm, duke mbështetur njëra – tjetrën në punë dhe duke ngritur cilësinë.
Prania ime në kopshtin “Nëna Kabrini” Në vitin 2003 më është kërkuar nga Eprorja e lartë të bëj dëgjesën, që të drejtohem drejt një detyre të
re. Për mua ka qenë dhe mbetet njëra ndër eksperiencat më të veçanta, e cila më ka dhënë një mbushje të lartë shpirtërore, njerëzore e morale. Vitet e qëndrimit dhe shërbimit tim në kopshtin
Nëna Kabrini” për mua kanë qenë një dhuratë e paçmuar dhe e paharruar. Ishte pothuajse fillimi. Kishte pak material, mungonin tekstet e punohej më shumë me
materiale të riciklimit, ” fai da te”. Dukej sikur puna kishte filluar dekada më parë për ecurinë dhe famën që kishte arritur në pak kohë. Por në kopsht kishte kërkesa të mëdha, sepse çdo prind ëndërronte që fëmija i tij të merrte një trajtim njerëzor me plot dashuri dhe edukim të lartë, të kualifikuar të cilin e ofronte vetëm kjo strukturë. Edhe nga Ministria e Arsimit kishte një mirënjohje për punën dhe përkushtimin e këtij kopshti. Vizitat nga ana e tyre kanë qenë gjithnjë me një respekt për punën e zhvilluar. Mjedisi dhe stafi ishin për t’u admiruar; një bashkëpunim që bënte të ndiheshe i privilegjuar që ishe pjesë e tij. Bashkëpunimi ishte i pastër, i kthjellët mes nesh. Çdo gjë bëhej me transparencë e përkushtim nga secila motër. Nuk ka ekzistuar ndjenja e të qenurit “unë në vendin e parë, apo më e zonja se tjetra, apo kush e bën më mirë “, por dorë më dorë për të arritur pikësynimet, qëllimet së bashku me një gëzim që shpërthente brenda nesh edhe që “infektonte” çdo person, nxënës, prind që frekuentonte këtë vend. Edhe pse kanë kaluar pothuajse dy dekada,ruajtë gjalla ndjenjat e mira për secilin njeri, nxënës, prind apo bashkëpunëtor të kopshtit “Nëna Kabrini”. Një përqafim nga unë.
Prej viti 2002 deri në vitin 2005 ka kontribuar si ndihmëse edukatore në kopshtin “Nëna Kabrini”, të Morave Engjëllore të Shën Palit.
Në fillim, prej vitit 2005-2007 ka punuar si ndihmëse edukatore. Ndërsa prej vitit 2009-2013 ka punuar si edukatore.
Që nga dita e parë e hapjes së kopshtit e deri në vitin 2007, ka ofruar shërbime në kopshtin ”Nëna Kabrini”,të Motrave Engjëllore të Shën Palit.
Eksperienca ime është shumë e bukur, edhe pse gjuhën nuk e kuptoja. Në fillim kam vuajtur pak duke shikuar ato fytyra të ëmbla, mikpritëse dhe të dashura me mua. Edhe pse isha e huaj dhe me një ngjyrë ndryshe nga ata, më kanë emocionuar. Gjëja më e bukur ka qenë komunikimi im me ta përmes gjesteve, ku ata e kanë kuptuar vështirësinë time të komunikimit dhe silleshin në mënyrën më të përshtatshme për mua. Falënderoj Zotin për këtë pasuri që kam pranuar nga ata të cilët më duan dhe i dua shumë. Si natyrë më pëlqejnë fëmijët me pafajësinë,thjeshtësinë e tyre. Ajo që më pëlqen te kopshti “Nëna Kabrini” i Motrave Engjëllore të Shën Palit, është stafi i cili bashkëpunon dhe punon me dashuri.
Të jesh pjesë e stafit dhe të punosh me fëmijë në kopshtin “Nëna Kabrini”, të Motrave Engjëllore të Shën Palit, do të thotë të jetosh një mision të shenjtë që nuk ka çmim. Që në vitet e para kam qenë pjesë e kopshtit, pothuajse jam rritur dhe formuar bashkë me të. Sot Zoti, përmes Eproreve të Motrave Engjëllore më ka besuar dhuratën më të bukur, që të edukoj gjenerata që marrin hapat e parë në këtë oazë të edukimit. Përkushtimi i stafit, së bashku me motrat, për mua është një model thelbësor që më ka ndihmuar në krijimin e imazhit se çka do të thotë të jesh një
edukatore e përkushtuar. Puna e një edukatoreje me fëmijë është punë e cila me shumë vështirësi përshkruhet dhe matet me fjalë. Arritjet e fëmijëve janë ato të cilati japin çmimin e merituar një edukatoreje. Fëmijëtjanë ata të cilëtne mbushin jetën me butësi, dashuri dhe thjeshtësi. Një ditë e kaluar në shoqërinë e fëmijëve, është gjëja më e bukur që mund ta përjetojë një i rritur. Fëmijët, me pafajësinë e tyre, dhurojnë paqe dhe dashuri pa kusht. Prandaj, sot më shumë se kurrë i gëzohemi misionit tonë edukues duke falënderuar Zotin për atë që na ka besuar. Ndër vite i kemi ballafaquar sfidat të cilat kanë qenë pjesë e punës sonë. Tani kremtojmë vitin e 20-të të hapjes së kësaj foleje të edukimit, ku 20 gjenerata pranuan hapat e parë të edukimit dhe fillimit të krijimit të personalitetit të tyre. Veçanërisht dua të falënderoj Kongregatën e Motrave Engjëllore të Shën Palit, sidomos motrat të cilat kanë kontribuar dhe vazhdojnë të kontribuojnë pa u lodhur për një edukim sa më të mirë dhe të mirëfilltë për vogëlushët e vendit tonë. Falënderoj prindërit për besimin, respektin dhe bashkëpunimin që kanë treguar gjatë këtyre viteve dhe secilin fëmijë që me pafajësinë e tij kanë mbushur jetën tonë me bekime që vetëm ata mund të na dhurojnë. Zoti e bekoftë çdo ditë të jetës suaj!
Prej viti 2002 deri në vitin 2005 ka kontribuar si ndihmëse edukatore në kopshtin “Nëna Kabrini”, të Morave Engjëllore të Shën Palit.
Në vitet 2000 është vërejtur një nevojë jashtëzakonisht e madhe për një institucion të mirëfilltë të edukimit në qytetin e Prizrenit. Kjo nevojë filloi të marrë tjetër formë në momentin kur një ditë u takova me Motrën Age Qeta dhe u informova se në kuadër të Kishës Katolike “Zoja Ndihmëtare” në Prizren, do të ndërtohet një institucion parashkollor që do të udhëhiqej nga Motrat e Nderit, Motrat Engjëllore të Shën Palit. Ky institucion do të quhej Kopshti ifëmijëve “Nëna Kabrini” dhe do të mbështetej nga Caritas Sicili në vitin 2002 dhe do të shërbente për fëmijët e të gjitha komuniteteve të qytetit. Këtë ditë nuk do ta harroj kurrë. Isha jashtëzakonisht e emocionuar. Ishte një ëndërr që e ndjeva se do të realizohet.
Pa u hamendësur reagova… Po edhe unë mund të kontribuoj. Motra Age më tha: “Ne të kemi caktuar në pjesën e edukimit. Ju jeni pjesë e domosdoshme për zhvillimin e këtij institucioni edukues. Pra, këtë takim mund të konsideroni sitakimi vendimmarrës i arritjes së qëllimittë përbashkët, për një institucion parashkollortë mirëfilltë, me teknika më të sofistikuara miqësore si përfëmijët gjithashtu, edhe për prindërit”. Ky ishte momenti kuri gjithë kreativiteti im personal dhe profesional filloi të lulëzojë. Objekti për shumë pak kohë pas kësaj bisede u përfundua, në përputhje me strategjitë dhe politikat e zhvillimittë infrastrukturës së institucioneve parashkollore në nivel lokal dhe ndërkombëtar. Institucioni parashkollor “Nëna Kabrini” filloi punën më 26.04 2002 dhe që nga dita e parë kishte moton ”Edukimi i hershëm ka rëndësi të madhe në formimin e personalitetit të fëmijëve, themelet e të cilit vihen në 6 vitet e para të jetës”. Andaj investimi në edukim parashkollor të institucionalizuar është jetike për zhvillimin e një shoqërie”. Ashtu edhe ndodhi. Edhe sot, mbas 20 viteve, ndjej një entuziazëm, solidaritet dhe shumë dashuri kur flas për këtë institucion. Ende me shumë ëndje i mbaj në mend dhe emrat e fëmijëve të parë: Noli, Bardha, Roni, Mateo, Graniti, Dreni, Albiodreni, Rushja, Hana, Vullneti dhe shumë e shumë të tjerë. Shkenca e thotë qartë:truri ifëmijës nuk lind, por krijohet. Shpresoj se në jetën e secilit prej këtyre vogëlushëve të atëhershëm kemi
dhënë kontribut pozitiv në arritjet akademike, qytetarie, përgjegjësie, jetë të shëndetshme dhe përnderim të suksesshëm.
Me dashuri, Filomena Laçi Ed. Pensioniste
Në vitin 2007 unë fillova rrugëtimin tim si edukatore në kopshtin ”Nëna Kabrini”. Arsyeja ime kryesore se pse kam vendosur ta ndjek këtë profesion është se ndjej dëshirë të
fortë për të ndikuar pozitivisht dhe edukuar fëmijët. Edhe pse të vegjël, për ta mundohemi të bëjmë punë shumë të mëdha.Një nga kënaqësitë më të mëdha të të qenit edukator është të pasurosh dijen e një fëmije. Durimi, kuptimi dhe ndjeshmëria janë parime kryesore për profesionin tim. Metoda ime artistike dhe kreativiteti im janë aftësitë e mia thelbësore,të cilat më lejojnë të kuptoj botën magjike të fëmijëve. Të jesh edukatore mund të jetë një karrierë argëtuese, por jashtëzakonisht sfiduese. Mirëpo, asgjë nuk është e pamundur për aq kohë sa ti je e organizuar dhe transmeton pozitivitette fëmijët. Të jesh pjesë e këtij institucioni edukativo-arsimor është një privilegj i madh. U jam shumë mirënjohëse Motrave Engjëllore për këtë punë që ma kanë ofruar dhe për mbështetjen e vazhdueshme që më kanë dhënë.
Ndjej kënaqësi të madhe që më është ofruar mundësia ta përshkruaj në pika të shkurtra përvojën e punës sime në Kopshtin e Motrave Engjëllore ” Nëna Kabrini”. Punoj pranë kopshtit si kuzhiniere prej vitit 2005. Kuzhina është pjesë përbërëse e planprogramit të edukimit. Edukimi i të ushqyerit mirë na e dhuron edukimin e të qenurittë shëndetshëm. Trupi dhe mendja janë dy komponentë që ecin së bashku, sepse trupi i njeriut duhet të qëndrojë përherë në formë. Burimi i parë i energjisë është pikërisht në të ushqyerit e shëndetshëm, prandaj, i duhet kushtuar rëndësi e veçantë që të fitohen shprehitë e të ushqyerit me rregull që nga fëmijëria e hershme. Puna ime ndër vite ka qenë e përcjellë nga vullneti im i madh, që të dhuroj më të mirën nga vetja, për të përgatitur ushqimet sa më mirë vetëm e vetëm që t’i bëj fëmijët të lumtur, por edhe për t’i nxitur të ushqehen sa më mirë. Jam shumë e kënaqur me punën time. I shoh fëmijët se si rriten çdo ditë para syve të mi dhe se sa janë të kënaqur me ushqimet e kopshtit. Shumë herë iu tregojnë edhe prindërve, të cilët vijnë në kuzhinë dhe i kërkojnë recetat. Nga
zemra e falenderoj Zotin dhe Motrat Engjëllore që ma kanë ofruar këtë punë të mrekullueshme për të cilën sot jam krenare, sepse kudo që i takoj fëmijët më mbushin me përqafime dhe me dashuri!
Jam Lena e fëmijëve. Kohën më të bukur e kam kaluar me ta. Vitet 2003-2013 kanë qenë një përvojë e veçantë që do të mbetet gjatë në memorien time.
Unë jam edukatore Dila Kolaj; gjeneratat e para më njohin si Dila Gojani. Si një vajzë e re fillova të punoja në kopshtin “Nëna Kabrini”, me edukatoren Filomena Laçi në klasën e Portokalltë që sot quhet klasa e Kuqe, për të vazhduar kështu në klasën Rozë me motër Violeta Vuqaj. Më pas kthehem në klasën e Kuqe. Gjithmonë isha së bashku me një motër dhe për këtë ndihem e bekuar, sepse nga ato mësova shumë gjëra. Mësova t’u jap shumë dashuri fëmijëve, duke filluar nga motra Bergita Thaqi, motër Marijana Mihaj, motër Leonora Ndrecaj, motër Lindita Spaqi, motër Amanda Shkoza dhe motra Age Qeta. Në vitin e fundit isha me edukatoren Albina Mihilli. Për 17 vite përcolla shumë gjenerata, njoha fëmijë të ndryshëm që kishin karaktere të ndryshme, pashë se sa të dashur e të pafajshëm ishin ata, sepse në sytë e tyre shihej sinqeriteti, dashuria, butësia. Ata kishin shumë ëndrra, shumë dëshira. Uroj që në të ardhmen çdo ëndërr e çdo dëshirë e tyre të bëhet realitet. Çdo ditë e imja aty ishte e mbushur me gëzim dhe hare. Ndihem me fat që isha e rrethuar me motrat, me edukatoret dhe me qeniet më të mira në botë që janë fëmijët. Për kaq vite sa kam punuar, do të më duhej shumë kohë të shkruaja momentet që i kam kaluar aty. Për mua është dhe do të mbetet kopshti më i mirë në botë. Shpresoj që herë
tjetër do t’ju shkruaj përsëri. E juaja,teta Dila!
Prej vitit 2002 deri në vitin 2007 kam punuar në Kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore të Shën Palit, si teknik mirëmbajtës. Gjatë këtyre viteve të punës sime në këtë kopsht, kam përvoja shumë të bukura dhe të mira të cilat do t’i mbart gjithmonë brenda meje.
Me fjalë të shkurtra desha të referoj mbi mbresat e mia në kopshtin ”Nëna Kabrini”. Një vit pas hapjes, kur kam marr ftesën, e kam ndjerë veten të privilegjuar t’iu vij në ndihmë. Gjatë punës jam përqendruar më shumë në preventimin e sëmundjeve eventuale dhe zbulimin e referimin adekuat, këshilla në lidhje kur duhet të lajmërohet prindi etj.Gjithnjë kam gjetur mbështetjen te stafi juaj. Mund të them se kopshti “Nëna Kabrini” është një rreze dielli në Kosovë. Ju falenderoj për angazhimin tuaj maksimal.
Me respekt, Dr Antoni
Marte dhe Nikolla kanë qenë pjesë e stafit të kopshtit “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore të Shën Palit që nga viti 2003-2012. Gjatë periudhës që kanë punuar në kopsht, fëmijëve iu kanë ofruar mjedis të pastër dhe të shëndetshëm.
“Njeriu që s’merr dashuri, vëmendje dhe kujdes, është gjithmonë më i varfër se ai që s’ka as bukë”.
Nënë Tereza.

Të shkruash për kopshtin “Nëna Kabrini” është paksa e vështirë, sepse duhen përzgjedhurfjalët dhe fjalitë mirë. Në kohën kur m’u dha mundësia të isha pjesë e stafit edukativ të këtij kopshti isha studente që po përgatitesha të jem një mësuese në misionin e mësuesisë. Kopshti më ndihmoi shumë në këtë drejtim. Punën në kopsht e fillova në vitin 2008 si administratore, më pas përtë vazhduar me procesin edukativo-arsimor me fëmijët e grupmoshës parashkollore 5-6 vjeç. Puna me fëmijë ishte një punë jashtëzakonisht me përgjegjësi, duke pasur parasysh që fëmijëtjanë të ndjeshëm dhe të brishtë. Andaj kujdesi duhej të ishte në maksimum. Njëkohësisht ishte edhe kënaqësi të filloje ditën në mesin e fëmijëve, ku të qarat dhe zërat e tyre ishin si cicërima zogjsh. Ishte një ambient plot jetë dhe të jepte shumë vullnet për punë. Puna e bërë përgjatë tetë vitesh në këtë institucion mbetet përherë në kujtesën time. Ishin vite të arta ku unë mësova shumë, sidomos në aspektin e trajtimit të fëmijëve, karaktereve dhe personaliteteve të ndryshme të tyre. Kopshti ishte dhe mbetet vendi ku fëmijët marrin dashuri, vëmendje e kujdes të shtuar. Secila prej këtyre tri veçorive janë më se të nevojshme dhe të domosdoshme për mirëqenien e një fëmije 3-6 vjeç; për rritjen dhe edukimin e tij, si dhe përzhvillimin mendor. Bota e fëmijëve është botë më vete e cila duhet hulumtuar, studiuar e analizuar mirë në mënyrë që zhvillimifizik dhe ai mendortë jetë në përputhshmëri me moshën. E këtë mund ta bëjë vetëm kopshti si institucion edukativo-arsimor dhe fëmijët e grupmoshës së njëjtë. Nënë Tereza thoshte: “Njeriu që s’merr dashuri, vëmendje dhe kujdes, është gjithmonë më i varfër se ai që s’ka as
bukë”. Prandaj të mundohemi që fëmijëve t’u sigurojmë dashuri, në mënyrë që mos të ndjehen të varfër. Uroj që stafi edukativ i këtij institucionitë fillojë çdo ditë punën e tij pikërisht me këtë thënie të Nënë Terezës
Pata fatin të punësohem në kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore të Shën Palit, në vitin 2011. Për dhjetë vite radhazi kam kryer pjesën e punës administrative. Në dy vitet e fundit po merrem dhe po kujdesem për fëmijët me aftësi të veçanta. Në këtë 20 – vjetor të kopshtit, ju dëshiroj shumë shëndet dhe suksese të gjithë fëmijëve që u edukuan në këtë kopsht,të gjithë atyre që janë aktualë dhe të gjithë atyre që do vijnë në të ardhmen. Urime 20-vjetorin e themelimit kopshti “Nëna Kabrini”!
Pas përfundimit 4 – vjeçar të studimeve në Akademinë e Arteve në Prishtinë, u punësova si ndihmëse edukatore në kopshtin “Nëna Kabrini”, udhëhequr nga Motrat Engjëllore. Pastaj kam punuar si edukatore për 6 vite. (2011-2016). Gjatë punës sime si edukatore, përveç kujdesit ndaj fëmijëve, iu kam dhënë rëndësi shprehjeve dhe pjesëve artistike këndim, balet dhe vallëzim. Përmes gjuhës muzikore, fëmijët shprehnin ndjenjat dhe emocionet e tyre dhe ky ishte çelësi kryesor i punës me fëmijë. Për aq kohë sa kam qenë pjesë e stafit edukativ, bashkëpunimi dhe mirëkuptimi ishin të pranishëm në çdo situatë e rrethanë pune. Muzika i ndihmon fëmijët të zhvillojnë (krijojnë) lidhje më të mira sociale e njerëzore dhe
është rruga më e duhur përtë prekur e pasuruar shpirtin.
Urimet më të mira dhe suksese gjithmonë për kopshtin “Nëna Kabrini”!
Dyert e kopshtit “Nëna Kabrini” m’u hapën nga viti 2013 e deri në vitin 2018. Të punoj me ju për disa vite ishte një bekim i madh. Ju dhe fëmijët, ata engjëj të vegjël, më frymëzonin në shumë mënyra. Tek ju mësova thelbin e vërtetë të punës. Me një zemër mirënjohëse ju dëshiroj shumë suksese. Paçi bekime gjithmonë.
Punoj mirëmbajtëse në kopshtin “Nëna Kabrini”. Dhjetë vite punë po me duken dhjetë ditë në frymën e këtyre fëmijëve. Të punosh aty ku rriten fëmijët harron edhe vitet, edhe ditët që kalojnë shumë shpejt. Kam punuar dhe punoj pa u lodhur që të kenë një mjedis sa më të pastër dhe të shëndetshëm. Falenderoj Motrat Engjëllore të Shën Palit, që më hapën dyert e këtij kopshti që të jem pjesë e këtij stafitë mrekullueshëm e të palodhshëm.
Puna ime në kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore të Shën Palit filloi në vitin 2013, duke punuar me grupmoshën e parashkollorëve 5-6 vjeç. Duke qenë se fëmijëtjanë qenie e ndjeshme, atëherë edhe puna me to kërkon ndjeshmëri, angazhim, përkushtim dhe vëmendje në maksimum. Mëngjesi dhe dita e filluar me zërat dhe zhurmën e fëmijëve që janë si gumëzhima e bletëve punëtore, të sjell kënaqësi, motivim dhe disponim për punë. Frymëzimi për jetë dhe punë që vjen pikërisht nga fëmijët është kënaqësia më e madhe e njeriut, andaj ne duhet të punojmë me shumë përkushtim që këta fëmijë të cilët janë e ardhmja e vendittonë të gëzojnë një jetë gazmore, ashtu siç janë dhe vetë ata gazmorë dhe të hareshëm. Bota imagjinare e fëmijëve na hap sytë edhe neve edukatoreve që të mos ndalim shpresën për një ardhmëri më të mirë; pikërisht të shpresojmë për një ardhmëri ku edhe gratë kanë të drejtat e veta dhe njeriu të respektohet aty
dhe ashtu siç është. Jam e lumtur e falenderuese ndaj Motrave Engjëllore për këtë eksperiencë dhe për kontributin e tyre për këta fëmijë.
Punën time në Kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore e kam filluar në vitin 2013. Gjatë këtyre viteve në kopsht kam krijuar një përvojë shumë të mirë. Gjatë punës sime kam qenë dëshmitari shumë momenteve të gëzimit, lumturisë si dhe emocioneve të ndryshme të cilat i kanë shfaqur fëmijët. Ndihem shumë i lumtur që jam pjesë e punës së mrekullueshme dhe të palodhshme të këtij institucioni edukativo – arsimor.
Të shkruaj për kopshtin është e njëjtë sikur të shkruaj përfamiljen time, sepse ashtu e konsideroj. Erdha para shumë vitesh si e re, në kopshtin më të mirë të qytetit; në kopshtin ku të gjithë flisnin gjëra pozitive përtë arriturat e tij. Puna me fëmijë është sfidë më vete. Unë, si e re në atë kohë, isha plot vullnet që të punoja me ta, gjithmonë duke falënderuar Motrat Engjëllore të Shën Palit, që më mbështetën dhe më përkrahën pa rezervë. U rrita së bashku me fëmijët, qesha së bashku me ta, qaja kur ata qanin e, besa ndihesha edhe e sëmurë kur ata sëmureshin. Të them të drejtën jam lidhur aq shumë me kopshtin, me fëmijët, me edukatoret, me Motrat Engjëllore, saqë e kam vështirë të mendoj se ndonjëherë më duhet
të largohem. Faleminderit që jeni pjesë e jetës sime, prej Motrës Age, Motrës Violeta, Motrës Lindita dhe Motrës Amanda e derite më i vogli i kopshtit! Ju dua!
U bënë gashtë vite që jam pjesë e këtij institucioni edukativo-arsimor të quajtur “Nëna Kabrini”, udhëhequr nga Motrat Engjëllore të Shën Palit. Kam pasur përvoja, përjetime dhe emocione të ndryshme brenda këtyre viteve. Pothuajse çdo vit shkollor e fillojmë me lotët e fëmijëve të cilët e kanë të vështirë ndarjen nga prindërit për disa orë. Por, koha kalon aq shpejt, saqë ne familjarizohemi me njëri-tjetrin dhe punojmë shumë për një vit tjetërtë suksesshëm. Dhe kështu, vit pas viti, kopshti “Nëna Kabrini” festoi 20-vjetorin e tij. Gëzuar ditëlindjen kopshti ynë! Festofshim edhe shumë vite së bashku me gjenerata të reja.
Në kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore jam pjesë e stafit që nga viti 2016. Në kopshtin “Nëna Kabrini” punoj si edukatore, ku procesi i edukimit në kopsht ka të bëjë me formimin dhe zhvillimin e fëmijës, që është thelbësore në jetën e tij psiko-sociale. Puna me fëmijë të bën të krijosh lidhje shumë të forta dhe të jep emocione shumë të ëmbla. Kjo punë kërkon shumë durim, energji, përkëdhelje e shumë dashuri. Gjatë këtyre viteve punë në kopshtin “Nëna Kabrini”, puna ime ka qenë dhe do të jetë si një ndër përvojat e mia më të bukura jetësore.
Ndihem shumë mirënjohëse që më keni pranuar. Kam marrë shumë njohuri dhe praktikë në aspektin e edukimit. Punën me fëmijët me nevoja të veçanta, e kam bërë falë trajnimeve që më ka mundësuar M. Linditë dhe trajnimeve të tjera gjatë fakultetit që kam përfunduar. Jam falënderuese që kam qenë pjesë e stafit të kopshtit të Motrave Engjëllore “Nëna Kabrini”. Zoti ju shpërbleftë në çdo aspekt!
Të punosh me fëmijë në kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore të Shën Palit, është kënaqësia më madhe që mund të kesh në jetë. Puna ime në kopsht, është dhe do të mbetet si një ndër përvojat dhe kujtimet më të bukura në jetën time. Dashuria dhe ngrohtësia e fëmijëve të shtyn që çdo ditë të zgjohesh herët në mëngjes dhe dita të shkon sa hap e mbyll sytë. Më kujtohet dita e parë e punës. Mëngjesi i asajtë hëne, para tri vitesh, ishte mëngjesi më i bukur. Kopshti ishte i mbushur me fëmijë. Dëgjohejzhurma e tyre përmes këngës, lojës,të qarave përrrugën e panjohur që po fillonte në kopsht. Për mua si vajzë e re, ishte edhe një përgjegjësi shumë e madhe që duhej të kryeja me ndershmëri e shumë dashuri për fëmijët që ishin mosha trevjeçare dhe kërkonin ngrohtësinë, kujdesin dhe vëmendjen e edukatoreve. Përvojë tjetër shumë e bukur dhe e veçantë në kopshtin “Nëna Kabrini” është përvoja si mbështetëse e fëmijëve të cilët kanë nevojë. Jam shumë me fat që Zoti më dha mundësinë të njoh nga afërfëmijë të tillë që i karakterizojnë vetëm buzëqeshja, mirësia dhe dashuria ndajtjetrit. Zoti i krijoi këta fëmijë që ne të kuptojmë jetën më mirë dhe të besojmë se engjëjt janë edhe në tokë. Të punosh me këta fëmijë është një ndjesi e veçantë, që të shtyn të duash jetën dhe me shumë.
Unë jam Arta Munega, tashmë ndihmëse edukatore e kopshtittë Motrave Engjëllore “Nëna Kabrini”. Kam përfunduar studimet në Fakultetin e Edukimit në Prizren. Kam gati 2 vite që kam mbi vete një mision të mrekullueshëm, që do të thotë t’u japësh edukimin përmes dashurisë tënde fëmijëve – krijesës më të pastër në botë. Në përvojën time personale ka shumë situata, emocione dhe ndjenja të ndryshme. Që nga dita e parë kur fillova, e vërtetova që puna edukative kërkon shumë përkëdhelje, butësi e dashuri. Mjafton një fjalë e dashur dhe në këmbim merr buzëqeshje rrezatuese e një tufë emocionesh pozitive. Përpiqem çdo herë të gjej qasjen time ndaj secilit fëmijë, të kuptoj individualitetin e secilit, sepse secili ka idenë dhe botën e tijtë veçantë e cila duhet ndihmuartë hapet. Vullneti dhe përkushtimi im në punë më mbështesin gjithmonë në rrugën time. E dua punën time dhe më pëlqen të bëj këtë punë që më sjell kënaqësi.
Dyert kopshti i fëmijëve “Nëna Kabrini” m’i hapi që nga shtatori i vitit 2021. Unë këtu kryej punën e sekretares dhe kjo më jep një kënaqësi të veçantë, sepse mbijetesa në botën e
punës përfshin më tepër sesa dijet e fituara përmes librave. Puna këtu më ka mësuar se si hap pas hapi të fitoj aftësi sociale në punë. Çdo ditë pune është
një mëngjes i ri dhe një kohë pune e ndritshme, me shumë buzëqeshje dhe dashuri me fëmijët. Të gjithë që punojnë tek kopshti “Nëna Kabrini ” punojnë së bashku, ndihmojnë dhe mbështesin njëri-tjetrin. Që nga drejtoresha e deri tek stafi punues, kam fjalë mirënjohjeje dhe mbështetjeje. E gjithë kjo më ndihmon të punoj më shumë dhe po ashtu të përmirësohem e avancohem në këtë drejtim. Suksesi ju shoqëroftë gjithmonë!
Kopshti më mbledh shumë kujtime, pasi që aty isha qysh në fillimet e tij. Një ide shumë e qëlluar, një stafi mrekullueshëm, i respektueshëm dhe shumë i besueshëm. Ishte një dritare ndryshe, një ambient gjigant, një shkallë tjetër e të përkujdesurit për më të dashurit e prindërve. Dashuria e të gjitha motrave përfëmijëtishte dashuri pa kushte. Në sytë e të gjithë fëmijëve ishte e qartë siguria e të qenurit aty. Kisha nderin që t’i fotografoj të gjitha gjeneratat deri në vitin 2007. Aty shihej qartë se ata fëmijë kishin gjetur rehatinë si në shtëpinë e tyre, tek nënat e dyta që përkujdeseshin në një mënyrë të paparë më parë. Shihet qartë edhe në filmin dokumentartë punuar nga unë, se ata fëmijë tanimë kishin ëndrra shumë të qarta përtë ardhmen, përgjigjet e tyre ishin nga më të çiltrat. Natyrisht që personeli i mirëpërgatituri bëri që ata të jenë të lirë të thonë atë që e mendonin, pa hezituarfare.
Njëzet vite jetë e eksperiencë, por ende fëmijë. Fëmijët dinë të të bëjnë ashtu siç ata duan dhe ti s’mund të bësh ndryshe. Ata të mbajnë aty, në botën
e tyre, me ngjyrat, iluzionet dhe aventurat e veta, ndërsa ti veç je futur në lundrën e pafund. Ata qeshin e qajnë, sepse ashtu ndihen, duke të të bërë edhe ty ta ndjesh dyfish përjetimin e tyre. Transformohen me imagjinatën e tyre në superheronj, mjekë e policë, aktorë e pilotë, duke u siguruar që ty të kanë në ulësen pranë, në fluturimet imagjinare në botën e pafundme. Po, ata rriten, një ditë dhe ikin, përt’i ndjekur ëndrrat e tyre e përta përjetuartransformimin në botën reale, ndërsa ti mbetesh aty, përt’i priturtë tjera gjenerata, përt’u bërë pjesë e të njëjtitrealitet, por me protagonistë të tjerë.Ti mbetesh fëmijë, aq sa je pranë tyre, sepse ata ashtu të duan dhe kur të të bëjnë për vete, të mbajnë fort. Në
objektivin e aparatittim, brenda 20 viteve, janë futur me mijëra fytyra të fëmijëve të kopshtit “Nëna Kabrini”, secila më e mirë se tjetra. Janë futur edhe në mendje, si kujtimi më i mirë në jetë, që përveç se do të ruhet aty përherë, ato fytyra do të jenë dhe motiv për të besuar se çdo ditë e kaluar me fëmijë, është një ditë me më shumë vlerë. Faleminderit Motrave Engjëllore, edukatoreve dhe gjithë stafit të kopshtit “Nëna Kabrini”, që jeni bërë pjesë e jetës dhe familjes sime.

MIQTË DHE VULLNETARËT E KOPSHTIT “NËNA KABRINI”

Jam Federica. Kam qenë në Prizren nga shkurti i vitit 2002, deri në qershortë vitit 2003.
Kam punuar si vullnetare në Karitasin italian. Fabrizio, bashkëshorti im, punonte në Kosovë prej vitit 2000 me Karitasin italian. Pasi jemi martuar, kemi zgjedhur të jetojmë në Prizren. Kam bashkëpunuar me Motrat Engjëllore për t’i dhënë fillim kopshtit “Nëna Kabrini” që ka qenë i sapondërtuar. Nuk e njihja vendin e gjuhën, por motrat më
kanë pranuar me dashuri dhe më kanë ndihmuartë ambientohem. Unë ju kam dhënë ndihmë në klasa gjatë punës me fëmijë, për shumë aktivitete në punë dore që zhvilloheshin. Së bashku kemi vendosur bazën e kopshtittë ri me shumë entuziazëm dhe fantazi. Kujtimi i luftës ishte ende i gjallë, por dëshira përtë rifilluarishte më e fuqishme. Kujtoj se si në kopsht gjithçka ishte
një risi dhe të shumta ishin dyshimet. Së bashku me motrat, kemirealizuar shumë ide të reja të cilat kanë shërbyer për vitet e ardhshme.Për mua ka qenë një eksperiencë e mrekullueshme, një dhuratë e çmuar të cilën do ta mbart gjithmonë në zemër, së bashku me fytyrat e secilitfëmijë me të cilët kishte fillim kopshti.
Kam punuar në organizatën Volontari nel Mondo RTM që nga viti 2001 dhe gjatë kësaj periudhe pothuajse në fillet e themelimit të tij, jam njohur me
kopshtin e fëmijëve “Nëna Kabrini”, stafin e këtij kopshti dhe Motrat Engjëllore të Shën Palit si bartëse të këtij projekti shumë të rëndësishëm për
fëmijët e nivelit parashkollor dhe për komunitetin e Prizrenit.
Gjatë periudhave të ndryshme të njëzetvjeçarit kam pasur rastin të jem e përfshirë në projekte të ndryshme që përfshinte kopshtin “Nëna Kabrini”, me ç’rast kam vërejtur një zhvillim të jashtëzakonshëm si nga organizimi ashtu edhe nga profesionalizimi që tashmë posedon ky kopsht.
Ndër parimet e Kopshtit “Nëna Kabrini” i cili është tejet evident në çdo rast, në çdo kënd dhe në çdo moment, është pikërisht trajtimi i barabartë për secilin fëmijë, për secilin prind, punëtor, partner dhe për secilin individ që merr shërbime apo përfshihet për ndonjë çështje në këtë kopsht.
Andaj, ndjenja e veçantë që me jep kopshti “Nëna Kabrini” është ajo e një dashurie, empatie, afërsie dhe qetësie të pa përshkruar. Prandaj, mendoj thellë dhe jam e bindur që është vendi ku gjen shërbim profesional edukativ të niveli të lartë dhe vendi ideal ku secilifëmijë dhe prind ndihetirespektuar, i dashur dhe i mirëpritur.
Kam ardhur në Kosovë në vitin 2005 si veprues në Karitasin italian dhe kam jetuar për 4 vite. Kam njohur gjatë kësaj periudhe kopshtin e fëmijëve “Nëna Kabrini” dhe Motrat Engjëllore të Shën Palit. Në këtë kohë kopshti tashmë ishte duke u zhvilluar mirë, falë vendosmërisë dhe pasionit të madh të motrave dhe edukatoreve. Gjatë këtyre viteve kam jetuar në Ferizaj.
Nga angazhimi që kisha, shkoja në Prizren një herë në muaj. Çdo vizitë në kopsht më mbushte zemrën me lumturi. Motrat më kanë pranuar gjithmonë me një dashuri të madhe. Prej tyre kam pranuar më shumë se sa kam dhuruar. Kopshti “Nëna Kabrini” është një pikë referimi i edukimittë fëmijërisë së hershme në Kosovë. Po të jetoja ende atje, do t’i kisha regjistruar me një dëshirë të madhe fëmijët e mi në këtë kopsht.
Kemi qenë në Kosovë nga shtatori i vitit 2006, deri në shtatorin e vitit 2007. Së bashku me Lucien kemi ndihmuar në programimin e aktiviteteve për fëmijët dhe secila nga ne ka asistuar në një klasë. Laura në klasën e Kaltër së bashku me M. Age Qeta dhe Lucia në …….Ka qenë një viti mrekullueshëm.
Fjalët e para që mësova në shqip ishin “mirëdita” dhe “faleminderit”: buongiorno e grazie. Kështu, në vitin 2006 u largova nga Italia me Laurën për në Kosovë, pikërisht në Prizren. U nisëm për të kryer Shërbimin Civil të Helmetave të Bardha për Karitasin italian dhe kaluam një vit si vullnetare në kopshtin “Nëna Kabrini”, në Prizren. Që në ditën e parë në klasë, fëmijët na shikonin me habi. Me kalimin e kohës takuam edhe disa nga familjet dhe të gjithë mësueset. Në mëngjes bënim aktivitete të ndryshme në klasë dhe ndonjëherë shkonim në udhëtime me të
vegjlit për të zbuluar dallimet e stinëve. Ishte bukur të mësoje prej tyre kaq shumë fjalë, këngë e lojëra dhe të njihje traditat e një populli. Fëmijëtjanë një burim energjie dhe mund të argëtohen me pak gjera.
I kujtoj me mall pasditet e kaluara duke bërë planifikimin pedagogjik të aktiviteteve dhe rëndësinë e ngjarjeve e festimeve. Festat ishin të shpeshta dhe pas një kohe u ndjeva si në shtëpinë time. Bukë, kripë dhe zemër – është një thënie që përfaqëson mikpritjen e popullit shqiptar – pane, sale e cuore. Kështu ishte edhe për mua. Të gjitha edukatoret e kopshtit, së bashku me vullnetarët, bëjnë një punë të madhe për fëmijët dhe për mbarë shoqërinë.
Faleminderit për dashurinë dhe mirëpritjen tuaj! Unë ju mbaj në zemrën time. Luçia – Drita
Kemi qenë në Prizen nga shtatori i vitit 2008, deri në shtator të vitit 2009. Si vullnetare iu kemi dhënë ndihmë Motrave Engjëllore në kopsht, kemi asistuar në klasë, kemi luajtur me fëmijët dhe ata na kanë mësuar gjuhën shqipe.
Nga shtatori i vitit 2007 e deri në shtator të vitit 2008, kontakti i përditshëm me fëmijët, me Motrat Engjëllore të Shën Palit, edukatoret dhe familjet e fëmijëve të kopshtit “Nëna Kabrini”, më ka mundësuar të zbuloj një realitet të ri, të trajtoj tema, sfida dhe probleme në lidhje me botën didaktike si në profilin pedagogjik, edhe në atë psikologjik.
Në përfundim të çdo jave të kaluar në klasë dhe në hapësira të përbashkëta së bashku më të vegjlit, mblidhej stafi për një vlerësim të aktiviteteve, për të diskutuar mbi objektivat e arritura dhe mbi të cilat duhej të arriheshin përmes një programi bashkëndarës. Shumë herë kam marrë pjesë në momente të formimit profesionist në fushën që kujdeseshin përformimin personal.
Aktivitetet e zhvilluara pranë institucionit edukativ, kopshtit “Nëna Kabrini”, kanë qenë: aktivitete mbështetëse për edukatoret e një kopshti të ndjekur nga fëmijë shqiptarë (myslimanë e katolikë), turq, goranë e kroatë në një perspektivë të dialogut ndërkulturor/ ndërfetar/ ndëretnik dhe të edukimit në paqe.
Një eksperiencë e mrekullueshme që do ta mbaj në zemër dhe që më ka drejtuar drejt profesionit të mësueses që zhvillojtash sa vite.
Francesca dhe Katherina, janë vullnetare italiane të cilat në kuadër të Caritasit Italian, për një vit kanë punuar në Kopshtin e fëmijëve “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore. Përvoja një vjeçare ka qenë e mrekullueshme, ku së bashku me stafin dhe fëmijët e kopshtit kanë përfituar njohuritë gjuhës dhe traditave të vendit tonë.
Përvoja ime në kopshtin “Nëna Kabrini” të Motrave Engjëllore të Shën Palit, ka qenë shumë e bukur. Kam takuar persona kompetentë, profesionistë që vendosnin në rend të parë nevojat e fëmijëve. Në ta kam gjetur shumë gëzim dhe ëmbëlsi e plot energji. Ka qenë një vit shumë i rëndësishëm edhe për rritjen time personale profesionale.
Falenderoj shumë gjithë personat që më kanë mirëpritur në këtë familje të madhe. Një përqafim të madh, nga Viola.